Zhak PRÉVER

KAFJA E MËNGJESIT

Me kafen e zezë

E mbushi filxhanin

Qumësht mbi të pikoi

Dhe hodhi sheqer

Në kafen me qumësht

Me lugën e vogël

E trazoi

Kafen me qumësht e piu

Filxhanin e la mbi pjatë

Pa më fol një fjalë

Ndezi cigaren

Rrathë me tym

Çoi lart

Pastaj e shkundi në tavllë

Hirin e asaj cigare

Pa hapur gojën njëherë

Pa m’i hedhur sytë fare

U ngrit në këmbë

E kapelën

Ngjeshi mbi kokë ai

Mushamanë e shiut e veshi

Se jashtë binte shi

Dhe u nis e iku, iku

Nën shiun rrëke

Pa një ngritje sysh nga unë

Pa një fjalë për be

Dhe unë kokën e mora

Në pëllëmbë e rrasa

Ç’mu shkrep një e qarë, o zot

Sa plasa.

(Shqipëroi Petrit Ruka)