Poezi

ETHET E LINDJES (lulefoshnjeve ) Pas shtërzimeve të shpeshtakur therëthikat përçajnë eshtrate një shtati karafilorë,ditën e fundme të muajit të nëntëtë gjitha zanat që

VËRMA EMRIN TIM Nëse më njeh – e di emrin timka emrin e fluturimitnëse e di emrin tim mos më thirr fluturimNëse më ke

Drago Siliqi LIRIKË Që ditën e parë të dashurisë Ne fjalët tona ligje i bamë: Përgjysëm çastet e lumtunisë Përgjysëm hallet tona ndamë Çdo

Artur Spanjolli KY MALLKIM I ËMBËL Ky mallkim i ëmbël Ushqim më është Brengë që grin, triumf që ndrin Ky hidhërim i vjetër Koktel

AUTOPORTRET Herë-herë me grafullon gjoksi si tambli në flakë, jam shend e verë, plot hove njerëzore, i pashëm, i freskët e i gjallë, i

NË TEHUN E VETMISË Ulur në tehun e vetmisë Duart shtrirë Stinëve të ngrira t’diellit Nën krrokamën e korbit Mbush plasaritjen e shpirtit Me

UNË DO TË VIJ Kur të vijë pranvera do të nisem tek Ti se të dua shumë Të kam shpikur me një zjarr të

ENDE GJALLË…! Qiellin tonë në copëza e ndanë Miliona thërrime gjithçka ndërtuam…, Si këto zemra të ndalur nuk kanë Sikur pa ndjenja të ishin

PËRBRI DASHURISË I. Kur je n’zemrën e dashurisë Je n’qelën e fisnikërisë Kur mrekullinë s’e ke përbrenda S’ndizet malli s’vjen as kënga II. Kur

NJË FSHAT MË FANITET SA HERË Një fshat më fanitet sa herë, Një lumë, një pyll, pak shtëpi, Dy rrugë të lidhura kryq, Tri