Mitrush Kuteli

VDEKJA IME

Po të vdes në dhé të huaj

– Shorte mërgimtari –

Të m’a bëni varrin t’im,

Ku do bje së pari

E një grusht nga balta jonë,

– Dhe nga dheu i vetë –

Të më sillni e t’a vini

Drejt ne zemr e shkretë.

Do më çlodhet q’asohere

Trup i rraskapitur,

Ky trup që kaqe dëshërime

M’a patnë zhuritur.

Se kjo balt e vendit t’onë

Mallet do m’i shuaj,

S’do më duket fort i rëndë

Po ky dheu i huaj…

Pa të vini të m’i thoni

Nj’ asaj Nënës s’ime:

Zi mos qajë, zi mos mbajë

Po asnjë thërrime;

Se m’i lumtur jam i fjetur

Se sa i mërguar,

Mot pas moti arratije

Zemër copëtuar.

Pa fytyr’ e saj e tretur

– Që e kam ikonë –

Lart mi varr do më qëndrojë

Sot e përgjithmonë…

(Ukrainë, tetor 1941)