Poezi/ Remzi SALIHU
ME NJË SHKËNDIJË MALLI
Jetoj
midis tokës dhe qiellit
Jetoj midis peshës së rënies dhe ngritjes
një yll më mban për flokësh
m’i shkul mendimet një nga një
një pemë e lartë varet për mua
frytet i hanë të vdekurit
kometë e zgjatur midis dy atmosferëve
Tokë e Qiell më buçasin në kokë
Jetoj i tërhequr në vete zvarrë
herë lartë e herë poshtë i gjallë
me një shkëndijë malli në zemër
që më ndriçon në ballë
e më djeg si zjarr
Jetoj
KËRKIMI
nuk më gjete
aty ku më ke lënë
hapësira ka zënë peng
hijen time
në heshtje apo në jehonë
kapu pas flokëve të ajrit
që ta shpalos trupin
e shigjetuar nga vetmia
nuk do ta caktoj kërkimin
ajo është kohë e zgjatur
në mitin që ka peshën
e rëndë të shekujve të humbur
RRËNJËT
pesha ime shtrihet
në rrënjët e pemës
me fryte të kafshuara nga dielli
në duart e mia
pema shpërndanë degët
yjet bëjnë dritë
nëpër rrudha balli
nëpër diskursin e fjalëve
mjegullat lëndojë
metaforat e thyera në asht
fryti më bie nga dora
shkëlqimi i tërheq hijet
thellë në mua
varen rrënjët e gjakut
NJË KOMETË NË QIELL
Hap tunele të gjata në qiell të mugët
Me metafora të fshehta matën shtatin
Gjuhën e rruan në zenitin e zemrës
Nga përgjakjet barbare të fqinjëve
Kërkon egzil nëpër yje
Shtegun e rruan nga kafshimi
I dhëmbëve të prishur të kohës
Kopje të pakufishme mjegullash
Në këtë indigo të zezë të pritjes
Një kometë gjuan me dritë në qiell
Rruan sintaksën e komunikimit
Nëpër horizontin e zgjatur malor
MIDISVERA
nën gjuhë
e fsheh verën e shkrumbuar
etja i shuhet
nën hijen e kujtesës
fotografia ime
kthehet prapa në profil
në gjurmët e monedhës së humbur
lanë djersët e ndryshkur
nëpër zbrazëtinë e rërës
rrudhoset koha
pluhuri i përndjekur
nga era e papërgjegjshme
bënë çerdhe në flokët e mia
frymëmarrje e vjedhur
nga midisvera thyen gishtat e tharë
midis dhëmbëve hap tunel të mpirë
nga një faktomë e pa paralajmëruar
KUR TI SHKRUAN GJITHÇKA NË MURE
hape derën e burimit bir
se ka një kërcim ngjyrash prapa tej
në kureshtjen tënde anonime
të troket hija e përndjekur ditës
dhe unë nuk e di tani se ku e kemi hedhur veten
atë vështrimin tim të harruar në hije
në lirinë e burgosur në vete
copat kujtimesh më duken të ndara nga ne
në çdo përfolje tiranie fotografi e hapur
dhe ti mos më fsheh kuptimin në mur
brenda mesazhit të mbyllur
nën lëkurën tënde të grafikeve
Fuck you system të betonit
që del nga tuneli i fshehtë i pamjes së parë
i duarve të mjegullta në hapësirë të vrazhdë
që ta ndrydh dridhjen e ndihmës
nëpër rrudhat e shkrimit striptiz
të varur në regipsin e shkruar të parashikimit
në ballin tënd të njomë
hape derën me kujdes bir
të mos na mplaket vetmia
KUFIRI
ethe të mbyllura në lëkurë kufiri
akullnaja të varura pingul
në strehë kaçkëtash të kontominuara
pengje bisedash amorfe
midis daljes dhe hyrjes kufitare
nëpër gjemba të ndryshkur
pamflete ligjesh të përkohshme
këmbët shpojnë kalimin ilegal
të mbylljes së fatkeqësisë individuale
veten e mbyllën në grila
hapat e shkurta ikën matanë kufirit
të salduara me duar në fugën e heshtjes
nën hijen e ftohtë të pritjes
arkivol i hapur për kalimtarë të vetmuar
në kufirin eksperimental të mbylljes
klandestinë heqin vallen e zezë
midis rrugës së shpejtë
kalimi mbyll ikjen me barriera mendimesh
matanë pret vasha trimin
në këtë anë pret trimi vashën
në mes kurorë grilash të thyera në mes
me ëndrra të përgjumura në shteg dënimi
