Jeta e mërgimtarëve jashtë atdheut duhet të jetë më e balancuar, sepse nuk ka vlerë pasuria, kur zbehen apo humben rrënjët e fëmijëve të tyre, rrethi i të cilëve është pamëshirshëm kur bëhet fjalë për identitetin
Neviana SHEHI/ Itali
Është fakt i pamohueshëm se fëmijët e bashkatdhetarëve tanë që prej vitesh jetojnë dhe punojnë në vendet të ndryshme perëndimore, por edhe përtej Atlantikut e deri në Zelandën e Re, janë integruar në ato vendet dhe, fatkeqësisht, shumica prej tyre fare pak dinë për origjinën dhe vendin e prindërve të tyre. Çdo e mirë e ka një të keqe, do të thoshte një fjalë e urtë që ka dalë nga gjiri i popullit tonë.
Rreziku për ta humbur përgjithmonë një brez të tërë, është real dhe në këtë drejtim pashmangshëm “humbja” është e natyrshme, sepse alternativë tjetër vështirë se gjendet. Por, a mund të shpëtojmë diçka apo të bëjmë diçka që kjo humbje mos të kalojë në përmasa të rënda? Nëse i marrim punët me zemër e dashuri dhe vetëdijesohemi, atëherë këta fëmijë mund t’i bëjmë krenarë për rrënjët e tyre, për historinë e tyre dhe kulturën e tyre.
Pra, fëmijët e bashkatdhetarëve tanë që jetojnë jashtë hapësirave shqiptare duhet ta njohin gjeografinë shqiptare për arsye që lidhen me ruajtjen e identitetit, ruajtjen e lidhjes me atdheun e prindërve të tyre dhe zhvillimin e ndërgjegjësimin kulturor. Në këtë drejtim duhet pak angazhim, vullnet dhe punë që nuk merr shumë kohë. Aq më tepër kur dihet se teknologjia bashkëkohore (interneti) mundëson që para vetes ta kemi çdo cep të botës. Dhe kanë çfarë të mësojnë. Gjithsesi do të ndjehen më ndryshe kur të kuptojnë se vendi i prindërve të tyre është një vend me bukuri të rralla, se ato vende kanë histori të bujshme, kanë një epos që nuk e ka askush tjetër, objekte arkeologjike që dëshmojnë për lashtësinë e lavdishme, kanë muzikë, letërsi, folklor, një trashëgimi kulturore të veçantë dhe shumëçka tjetër.
Jeta e mërgimtarëve jashtë atdheut duhet të jetë më e balancuar, sepse nuk ka vlerë pasuria, kur zbehen apo humben rrënjët e fëmijëve të tyre, rrethi i të cilëve është pamëshirshëm kur bëhet fjalë për identitetin.
Identiteti është një koncept që përfshin mënyrën se si një individ ose grup e përcakton dhe e kupton veten, në bazë të përvojave, kulturës, vlerave, traditave dhe mjedisit social në të cilin jeton dhe lidhet me përkatësinë ndaj një kombi ose shteti. Në thelb, identiteti është ajo që i jep kuptim jetës sonë dhe na ndihmon të gjejmë vendin tonë në botë!
Megjithatë, ka hapësirë që të shpëtohet ajo që është elementare: njohja e tyre me gjeografinë, historinë dhe kulturën tonë. Është e pakëndshme kur një fëmijë, bie fjala, që prindërit i ka nga Durrësi e që jetojnë e punojnë në Itali, të mos dijë se shqiptarë ka edhe në Maqedoninë e Veriut, në Kosovë, në Luginën e Preshevës, të mos dijë për Çamërinë…
Njohja e gjeografisë shqiptare është një bazë e shkëlqyer për të mësuar më tej për kulturën, traditat dhe vlerat që lidhen me vendet e ndryshme të hapësirave shqiptare. Njohja e këtyre vendeve, këta fëmijë i ndihmon ta kuptojnë më mirë historinë e familjeve të tyre, por edhe origjinën e tyre.
Mbase, të njohurit e historisë dhe gjeografisë shqiptare fëmijëve të bashkatdhetarëve tanë u ndihmon të lidhen me komunitetin shqiptar në vendet ku jetojnë dhe të ndajnë histori dhe përvoja të përbashkëta.
Sepse, kur fëmijët të njohin më mirë vendin e prindërve të tyre, ata bëhen më të interesuar për të vizituar hapësirat shqiptare, duke forcuar lidhjen mes diasporës dhe atdheut.
Kuptohet, kjo nxit edhe krenarinë për trashëgiminë e tyre kulturore dhe natyrore dhe ndihmon në krijimin e një ndjenje të fortë të përkatësisë dhe dashurisë për vendin e tyre të origjinës.
