FLISTE VDEKJA
fliste vdekja krahëve të pulëbardhave
horizonteve të atdheut tim
që prej kohësh s’ia kam puthur dheun
as valët e as qiellin
peshkatarët ua falën jetën peshqve veç një ditë
sa vdekja të puthte tokën
edhe veten zhytin thellësive
prej së cilave as një copë qielli nuk dukej
fliste vdekja një ditë në të cilën është më e gjallë se të gjallët
pastaj heshtje që i shpallë luftë kujtimeve
ti dhe unë mbesim me sy andej nga rrahin krahët pulëbardhat
për një grimcë shprese
fliste vdekja
dhe e gjalla botë heshtte
