POEZI

Al Winans

REFLEKTIME

një poet kopuk pat thënë

“edhe unë do të mbaja me vete një kuti ushqimi

bash njashtu si të tjerët

sikur kjo mërmëritje e çuditshme

të më linte rehat”

duke iu afruar tetëdhjetë e shtatës

ndihem pak a shumë njësoj

kur shikoj veten në pasqyrë dhe shoh

hijen e një të vdekuri me sy të zgurdulluar

dëshiroj për një moment të isha i bekuar

me shkathtësitë e marangozit

në vend të këtyre fjalëve të rënda

të mbyllura brenda qelizave të trurit tim të plakur

tetëdhjetë e gjashtë vjet dhe hala po i numëroj

ndihem si pesëcentësh me kokë bualli

i dalëboje e i konsumuar

kapem për vizionet që po veniten

si një emigrant i pazoti të heq qafe

vendin e të moçmëve

disponimet vijnë e shkojnë si

shtëllunga resh fundosen ngadalë si

bashi i Titanikut

fantazmat performojnë tango në kuvertë

veshur me rrathë zjarri

secila ditë sjell një iluzion tjetër

të pashpirt si ëndrrat e bredhacakut

teksa këndoj këngën e varrit tim të zgjedhur

çdo varg çdo strofë kërcen si

balerinë pa nevojë për rrjet sigurie

një mik i suksesshëm në botën e biznesit

më thotë se më duhet të bëj një listë të prioriteve të mia

dhe t’u përmbahem pavarësisht të gjitha vakive

por grremçat janë futur tepër thellë

shumë lart në zemër për të ndryshuar kursin

Poeti është si tren

udhëtim romantik në një kohë tjetër

ai është i mirë për të qeshur një herë a dy

dikush me të cilin mund të bisedosh

dhe herë pas here të flesh me të, ama gjithmonë

të qëndrosh sa më larg tij kur i ka punët llugë dhe pisk.

KËSHILLA PËR NJË POET TË RI

Jeto për momentin

e kaluara është kalërim fantazmash

një bosh mallrash

këndo njashtu siç i këndon çekiçi gozhdës

ec butësisht natën ku ëndrrat

shtrihen si mina tokësore

gati për të shpërthyer në agimin e tatuazhuar

vrapo zbathur me fëmijët në park

dëgjo zhurmën e frymëmarrjes së tyre

zhytu në pafajësinë e syve të tyre

injoroji armiqtë tuaj

profetët e rremë që mbyten në rërën e gjallë

mbështille kokën në një çantë këngësh

mbylle egon tënde në dollapin e rrobave

mbaji sytë e bufit

shkruaji fjalët e buta si shkumësa

jo si poetët akademikë të kujdesshëm

të dashuruar me biznesin e poezisë

që nuk i ndahen zinxhirit të papërlyer të parave

jij i vërtetë me veten

zhgërryeje mishin deri në palcë

ndriçoje qiellin si një milion xixëllonja

rrugës për t’u çiftuar me diellin

Përktheu: Fadil Bajraj