Shqiponja Axhami Trota

KREMTJA E NJË DIKTATURE

Bien kambanat:

është e kremtja e një diktature.

Mbi papafingo një fëmijë indiferent

qëron krahë shelgjesh,

ndërton një krrabë…

duhet trembur epërsia e zogjve të egër.

Bien kambanat…

Zërat e burgosur përhapen

si sherebelë në një plazmë prej ajri;

kohë e pajetuar rrëshqet udhëve të pluhurta

si këmba e plagosur e një dreri…

 Karuseli prej bime shtyn drejt mbrëmjes

heshtje pleqsh,

kuisje qensh….

 Bien këmbanat

…në një rrëkezë loti mblidhen

pemë,

fshatra të braktisur,

të vdekurit, lumenjtë

duke përhapur brenda vetes

polenin e një faljeje.

Bie kambana;

është e kremtja e një diktature,

por jo: diktaturat s’kanë të kremte,

kanë vetëm gjëmime.

O zëra të burgosur,

mbusheni kraharorin

me timbrin e një lutjeje:

mbi krizantemën e një pranvere

duhet të mbijë çdo epokë;

nga një lule, mbi çdo kasketë naziste,

ose ndryshe, çdo natë do vdes nga një poet

dhe çdo ditë, një urë do të bëhet rrënojë

(Nga vëllimi “Zoti zbret mbi jaseminë…”)