Arif Molliqi

NJË KAFSH E LIGË

tokën e djegur e ngjyrosa

krejt bardhë

mbeturinat që digjeshin

krejt zi

nën brinjë

mushkëritë ishin mbush

me tym

para syve

terrinë

sikur vdekja rrëfehej

të shtëpia qindvjeçare

asnjë fjalë

por një kafshë e ligë

e kishte zënë pragun e derës

e grimconte gurin

ishte shtrirë pa e trazuar askush

as nata

as dita më dritë…

(31. 07. 23 Llukë…)