E. E. CUMMINGS

“MЁ PЁLQEN TRUPI IM KUR ЁSHTЁ ME TRUPIN”

mё pëlqen trupi im kur ёshtё me trupin

 tёnd. Ёshtё krejt gjё e re.

Muskuj mё tё mirё dhe mё shumё nerva.

mё pёlqen trupi yt. mё pёlqen atё qё e bёnё,

mё pёlqejnё vakitё e tij. Mё pёlqen tё ndiej kurrizin

e trupit tёnd dhe eshtrat e tij, dhe qёndrueshmёrinё

e dridhjes sё butё dhe tё cilёn

vazhdimisht orё e çast do ta

puth, mё pёlqen tё ta puth kёtё dhe atё tёnden,

mё pёlqen, pёrkёdhelja avash-avash, qimet ngjethёse

tё lёkurёs sё elektrizuar, dhe ajo qё pason pas

ndarjes sё trupave….Dhe sytё trosha tё mёdha dashurie,

dhe ndoshta mё pёlqen ngazёllimi

pёrfundi meje ti krejt e re

Gary SNYDER

PËR/NGA LEW

Një ditë Lew Welch u shfaq papritur,

i gjallë si ti dhe unë. “Dreqi e marrtë, Lew” i thashë,

“megjithatë, ti nuk e ke vrarë veten.”

“Po, e kam vrarë” më tha,

dhe bile edhe atëherë ndjeva njëfarë therje teposhtë shpinës.

“Po, përnjëmend e ke bërë” i thashë – “Tash mund ta ndiej.”

“Po qe besa” ai më tha.

“Ekziston një frikë themelore midis botës tënde dhe

times. Nuk e di pse.

Ajo që unë erdha për të thënë është,

Mësoni fëmijët rreth cikleve.

Ciklet e jetës. Të gjitha ciklet tjera.

Kjo është e gjitha që ka rëndësi dhe kjo është harruar.”

Jim MORRISON

LEHJA E TMERRSHME

Çakall, po i nuhasim mbijetuesit e karavaneve.

Po i korrim të lashtat e përgjakshme në fushat e luftës.

Mishi i cilësdo kufomë i bën mirë barqeve tona bosh.

Uria na shtyn të ndjekim erën kundërmuese.

O i huaj, o udhëtar,

Vështroji sytë tanë dhe sqaroje

lehjen e tmerrshme të qenve të lashtë.

Charles BUKOWSKI

RRUGA E MOÇME

ishte flokëzezë

nga ato që të shkallojnë fare

e që s’pushtohej lehtë

dhe për besë mbase edhe pata luajtur mendsh

por për çudi disi më priu fati dhe ajo vetë më pushtoi

në shtrat ishte vërtet mbretëreshë kënaqësie

megjithëqë ato punë nuk i bënim sall në shtrat

dhe kur ikte edhe kësaj i thosha si të tjerave

qafën e thefsh e kurrë mos u kthefsh

por rodi i tyre zakonisht kthehet

qoftë te unë qoftë te ndonjë tjetër më i mbrapshtë se unë

bile më shpesh te çorodat se te unë

bukur moti s’e kisha parë

e kur isha në hall

dhe i kisha punët pisk

më binin ndërmend

fjalët e saja dhe qeshja vetmevete

…kur rehatohej thoshte

kurrë nuk do të zbrisja nga kjo maje…

(i pëlqenin do këngë të përçudëta: ‘sytë e kaltër në të zbehtë’

dhe në ‘shenjtëri’, i thosha si mund të durosh këtë hallakamë…

trus! ma kthente…)

i përshpërisja oj shtrigë flokëkuqe rri sa të rrihet

kënaqe shpirtin loçkë e shijoje kënaqësinë sa je aty…

sado që

edhe vetë e dinte se aty s’mund të rrinte

as tërë ditën as tërë natën

shkaku i motit të ligë

shkaku i motit të bukur

shkaku i shkollës

dhe pasi që shijonte kënaqësinë

zbriste nga maja

e më thoshte

o teveqel

kot e ke

kurrë s’ke për të shkuar në parajsë

pse moj shtrigë flokëkuqe (vërtet donte t’i ngjyroste flokët

në të kuqe ngase ishte flokëzezë)

ke bërë shumë mëkate

po çfarë mëkatesh o jogurti im

dëgjo këndej dhe mbaje mend mirë kurrë më

mos gabo të quash jogurt

unë jam ajkë more dështak ma kthente

derisa i binte

një hije trishtimi

e unë e quaja jogurt ngase njëherë ia pata lyer trupin

me jogurt në vend se me mjaltë dhe ia pata lëpirë

atë siç lëpin qeni mutin

…dhe tash së voni kur e takova

e pyeta për atë vakinë e moçme

pse më thoshe kurrë s’do të shkosh në parajsë…

ngase s’më ke martuar more dështak i përbetuar

por si të të martoj moj shtriga ime kur unë

i shkreti s’mund ta mbaj as veten gjallë e lëre më ty…

u ndamë

unë vazhdova rrugës sime të moçme

e ajo

ajo si gjithnjë ktheu diku

te ndonjë çorod.

Raymond CARVER

VDEKJA IME

Po qe se kam fat, do të jem i lidhur nga të gjitha anët

në krevatin e spitalit. Gypat do t’m’i fusin

në hundë. Por përpiquni të mos keni frikë nga unë, miq!

Po ua them bash tash se kjo është në rregull.

Tekembramja nuk po ju kërkoj edhe aq shumë.

Dikush, shpresoj, se do t’ju telefonojë të gjithëve

për t’ju thënë: “Ejani shpejt, ai po jep shpirt!”

Dhe të gjithë do të vijnë. Do të kem kohë

të hallallohem me të gjithë të dashurit e mi.

Po qe se kam fat, ata do të më afrohen

dhe unë do të jem në gjendje t’i shoh për herë të fundit

dhe ta marr me vete atë kujtim.

Sigurisht, do të më shikojnë dhe do të dëshirojnë të largohen me vrap

e të ulërijnë. Por pasi që më duan,

do të ma ngrenë dorën dhe do të thonë: “Mbahu trimërisht”

ose “Çdo gjë do të bëhet mirë.”

Dhe mirë e kanë. Çdo gjë është në rregull.

Bash mirë është. Sall po ta dinit se sa të lumtur më keni bërë!

Po shpresoj se fati s’do të më braktisë, dhe do të mund t’i bëj

do shenja të njohjes.

T’i hap dhe mbyll sytë sikur të thoja:

“Po, po ju dëgjoj. Po ju kuptoj.”

Bile do t’më shkoj ndoresh t’ju them diçka të këtillë:

“Edhe unë ju dua. Jini të lumtur”

Po shpresoj për një gjë të tillë! Ama nuk dua të kërkoj tepër shumë.

E po qe se nuk kam fat, njashtu siç e meritoj, animirë, vetë do të

bie, ashtu, pa kurrfarë gjase

për t’u përshëndetur ose për t’ia shtrënguar dorën ndokujt.

Ose të them se sa shumë ua kam mbajtur gajlen dhe jam kënaqur

në shoqërinë tuaj gjatë gjithë këtyre viteve. Sidoqoftë.

përpiquni të mos vajtoni shumë për mua. Dua që ta dini

se kam qenë i lumtur derisa isha me ju.

Dhe mbajeni mend, se këtë ua kam thënë para do kohe – në prill 1984.

Por jini të lumtur po qe se jap shpirt në praninë

e miqve dhe familjes. Nëse ndodhë kjo, besomëni,

Ia kam dal mbanë. Kësaj radhe nuk kam humbur.

Përktheu: Fadil Bajraj