BAR JUVENILJA CASTELLO
Bosh është tavolina,
mbi tavëll shkëlqimi bien
dritë, xhami mbi syprinë,
kafeja pse s po vjen?
Poshtë tendës së verdhë
S’ka tym cigare gjëkundi.
Dhe gjallëria e miqve,
s dihet se nga humbi!
Mbi syprinën e xhamtë
Pse drita më nuk feks,
gota pa ujë si mbeti?
Filxhani s’u kthye me eks!
Pa njerëz tavolina,
një hije e zbehtë bien
kthe kokën kamerieri
pse mjeshtri s po vjen?
Oh nuk shkohet më atje
vullneti do ta braktisë,
siç braktisim vendin intim
pas rrebeshit të dashurisë.
Më kot kopshti tutje
pret burrin mendimtarë
të zbrazur krejt janë stolat
drunjtë, të heshtur, radhë.
S’këndojnë më bilbilat
as limfë mes gjethesh s ka
asfalti krejt i zi; po
mjeshtri pse s po vjen,
pse vonohet pra?
Ah, do të kenë mall miqtë
për zërin tënd të mprehtë.
Për duart mishtore, t’mëdha
Si dhe vështrimin, shigjetë.
Do kenë mall fare dhe
për mallëngjimin fisnik
Ndoshta ende se ndjejnë
se ti vërtetë ke ik.
Ku shkove, nga u fshehe
pse s vjen ti si gjithmonë,
ja tavolina, tavlla, paketa
kafeja pse vonon?
