ZAGUSHI NË GETSEMANI
Bën zagushi në Getsemani
Dhe nata është e errët dhe e thellë,
Troku i kalorësve akoma nuk dëgjohet
Dhe zifti i trashë sikur të zë fytin.
E enjtur është toka prej mëkateve
Dhe flija mbi të kokëvarur po pret,
Mijëra ulërima mbart era e Getsemanisë
Dhe shkëndijat e zjarreve të dikurshme.
Bimësia nuk rritet, aq më pak thahet,
Dhe flatrat e zogjve nuk dëgjohen.
Rrënjët rënkojne prej peshës së tokës
Dhe sytë vishen me llavë të errët.
Mijëra zagushi kanë kaluar në Getsemani
Dhe asnjë pikë uji përveç djersës që kullon.
Asnjë rreze drite nuk shihet, asnjë mëngjes,
Në kopshtin e përjetshëm – shpata.
