Petrit Ruka

NJË ËNDËRR HUA

A nuk më nis një ëndërr nga të tuat,
Se (eh!) më në fund u plaka,
Të miat si hiri, pa ngjyra, plot arna,
Të tuat kërcasin si flaka.

Të tuat këndojnë si gotat me verë
Para dashurisë,
Të miat bien erë të rëndë ilaçesh,
Pa le të mërzisë!…

Pse nuk më çon një natë me hënë,
me bar të shtypur tek lumi,
Këput dy komça nga bluza mbi gjinj,
Ti pi si tableta gjumi…

M’i nis një natë me postën e hënës,
Yshti si grua, çfarë pret?
Si të palosje ylberet në kutinë e zemrës
shpëto një jetë!

Në të dhimbsen zgjidh atë më të shp’larën
Ato që teprojnë më nis,
E hidhur jeta që mua më ka mbetur,
Nuk di si ta gris…

Fundja ma jep ti hua, se borxhin
Ta ruaj dhe në varr,
Ta kthej me shiun që do vijë tek unë,
mbi barin e parë…

Të lutem një ëndërr që mund ta paguaj
dhe me një sy,
Veç po ndjeva brenda thërrime mëshire,
T’u thafshin ëndrrat dhe ty…

Leave a Reply

Your email address will not be published.